මී හරකා – Sinhala wala katha – Sinhala Wala Katha

දැන් මම ගෙදරට ඇවිත් දවස් 2ක් විතර වෙනවාය.අවුරුදු එක හාමරක් විතර කැම්පස් එකේ හොස්ටල් ජීවිතයට හුරුවී සිටි මට නැවතත් ගෙදර පරිරසය හුරුවිගෙන එනවා සේ දැනෙයි.
සුදු බංඩි මාමා මා සිතා සිටියාට වඩා හොද මිනිසෙකි.ඔහු මා ගෙදරට ආපු දවසේ ඉදන් මට නොයෙකුත් කෑම බීම කඩෙන් අරගෙන එයි.අද සති පොලෙන් මට ලස්සන රතු පාට ගවුමක්ද අරන් ඇවිත් තිබුනි.

අද උදේ පාන්දරම නන්ගි ටියුශන් පන්ති යනවා කියා ගෙදරින් පිටත් විය.ඈ නැවත් එනේ හවස් යාමය්යේය.අම්මත් නෑදෑ මාමා කෙනෙකුගේ ගෙදර යන බව පවසා උදේ ආහාරය ගත් පසු පිටත් විය.සුදු බන්ඩියා මාමාත් පෙනෙන තෙක් මානයක නැත.
ඔහු කොහේ හෝ හරක් රන්චුව දක්කාගෙන යන්නට ඇති.

වෙලාව උදේ දහය පමන වන්නට ඇත.මම ගෙදර පහල ලිද වෙත හෙමින් හිමින් පිය නැගුවේ සීතල වතුර ටිකක් නාගෙන විත් හොද හැටි නිදාගන්නටය.
සාමාන්‍ය‍යෙන් මම හැමදාම නාද්දි අදින්නේ තුනී කොට චීත්තයක්.ඒක ඇන්දම යන්තම් පියයුරු ටික වැහෙනව ඊට පස්සෙ කකුලේ දණහිසට වඩා අගල් දෙකක් විතර උඩට තමයි චීත්තෙ දිග ඒ නිසා කලව වල භාගයක් විතර පේනවා.

මේ විදියට දිය රෙද්ද අදින්න එපා කියල අම්ම මට කීප සැරයක්ම කියල තියෙනව.ඒත් අනේ මමා නම් ආස මේ විදියට දිය රෙද්ද කොටට දිය රෙද්ද අදින්නයි.මෙහෙම ඇදල නාද්දි දැනෙන්නෙ හරිම සැහැල්ලුවක්..

ලිද ලග තියෙන රෙදි අපුල්ලන ගල උඩින් මම රෙදි ටික තියලා.ලිද ඇතුලට පොඩ්ඩක් එබිල බැලුවා.නිල්ම නිල් පාටට වතුර ටික දිලිසෙනව.පෙනුමෙ හැටියට නම් හරිම සීතල ඇති.
අපේ ලිද තියෙන්නෙ ගෙදර වත්ත පල්ලෙහා බොහොම නිස්කලන්ක තැනක. ලිද වටේටම පදුරු එක්ක රූස්ස ගස් දෙක පහ හයක් වට වෙලා තියෙන්නෙ.ඒ නිසා ලිද ලග හරිම සිසිලයි.ඒත් එක්කම විටින් විට හමාන සුලග නිසා ඇගටා හරිම ශාන්ත නිස්කලන්න්ක සුවයක් තමයි දැනෙන්නෙ.ඇත්තටම ගැමි පරිසරයක සුවය විදින්න පුලුවන් අපේ ලිද ගාවට ආවම.

අපිට ටවුම් වල මිනිස්සුන්නට වගේ වතුර මෝටර් ගහල ශවර් වල නාන්න වත්කමක් නෑ.අපි ලිදට බාල්දිය දාල වතුර ඇදගෙනයි නාන්නෙ.ඇත්තටම එහෙම නාද්දි තමයි නානවා කියල හැගීම හරියටම දැනෙන්නෙ.

ලිද ගැට්ට ලගට ගියපු මම වතුර බල්දිය ලිද ඇතුලට “ජබොක්” ගාල අත ඇරල වතුර එකක් උඩට ගත්තා.කැම්පස් එකේ ඉද්දි නම් මෙහෙම සීතල වතුර ටිකක් නාන්න හම්බ වෙන්නෙ නෑ මැරුනට..

මම වතුර බාල්දි හතරක් පහක් ඇගට හලා ගත්තට පස්සෙ මගේ මුලු ඇගම සීතල වෙලා හරිම අමුතු හැගීමක් දැනෙන්න ගත්තෙ..ඒත් එක්කම වටේන් පිටින් හමාගෙන යන සීතල හුලගට ඇගේ හිරිගඩු පිපෙන්න වගේ..ලිදට ටිකක් ඈතින් තිබුනු අරලිය මල් වල සුවද හුලගත් එක්ක ඇවිත් නාස් පුඩු තුලින් ඇතුලට යද්දි දැනෙන හැගීම…අනේ….හරිම සුන්දරයි.

මගේ ඇග ඔතාගෙන ඉදපු චීත්තෙ දැන් හොදටම තෙත් වෙලා.කොච්චර තෙත් වෙලාද කිවුවොත් තෙමිච්ච චීත්තෙ මගේ ඇගේ ඇලිල වගේ.. මගේ තන් දෙක පොල් ගෙඩි දෙකක් වගේ තුනී චීත්තෙ නිසා මතුවෙලා පේනවා..තෙත් වුනු චීත්තෙ පුක පැත්තෙන් ඇගටම ඇලිල ..තට්ටම් දෙක වෙන් වෙන දාරෙ හොදටම කැපිල පේනවා ඇගටම ඇලුනි තෙත චීත්තෙ නිස..
මට ටිකක් ලැජ්ජත් වගේ..ඒත් කවුරු දකින්නද..? ලිද වටේටම ලොකු ලොකු ගසුයි පදුරුයි.විතරයි,කවුරු දකින්නද දෙයියනේ..ඔන්න ඔහේ ලැජ්ජ නැතුව ඉදපන් කියල මගේ හිත මිමිනුවා.

කෝකටටත් මම සැකේට වග්ගේ වට පිට පොඩ්ඩක් බැලුව.කවුරුවත් පේන්න නෑ කියල දැනගත්ත මගේ ලැජ්ජාව නැති උනා.ලින් ගැට්ටේ තිබුනු සබන් කෑල්ල අතට ගත්තු මම දිය රෙද්ද ඈත් කරල කලව දෙකේ සබන් කෑල්ල අතුල්ලන්න ගත්ත..මගේ ඇග වගේම කලව දෙකත් හරිම සුදුයි.හරියටම චීස් පාටයි..ඒ වගේම හොදට පෘශ්ඨිමත් පිරුණු අග පසගක් තමයි මට තිබුනේ.හොස්ටල් එකේ බාර්ත් රූම් එකේ නාද්දිත් අපේ අනිත් කෙල්ලො ගොඩක් ඉරිසියාවෙන් තමයි මගේ ඇග දිහා බලාන්නෙ.ඒ ගොඩක් අය හීන දැක්කෙ මගේ වගේ සෙක්සි ඇගක් තිබුනනම් කියල.

කලව දෙක ඇත් කරල මම හිමීට සබන් ගාගෙන කකුල් දෙක දිගේ උඩටම ආවා.. ඊට පස්සෙ දිය රෙද්ද අස්සෙන් අත දාල හොදමට වතුරෙන් තෙත් වුනු ජංගියේ එක කෙලවරකින් පහලට ඇදල කකුලක් උස්සල ජංගිය ගැලෙවුවා..ගලවපු ජංගිය පැත්තකින් තියපු මම ආපහු සබන් කෑල්ල අරගෙනවතුර බේරෙන දිය රෙද්ද අස්සට අත දදා කලව දෙකේ සබන් ගාන්න පටන් ගත්ත..
රෙද්ද අස්සෙන් අත දාපු මම මවිල් පිරුණු මගේ කිම්බේ හොදට අතුල්ලමින් සබන් ගාන්න පටන් ගත්තා..හුගකාලෙකින් මවුල් භාන්න බැරි උනුනිසා කිම්බ පුරාම මයිල් වැවිලා..හරියට වලහෙක්ගෙ වගේ..

තව තවත් හොදට චීත්තෙ දුරස් කරල මම කකුල් දෙක අස්සෙයි තන්දෙකෙයි සබන් ගෑවා..ඇත්තටම මට තිබුනෙ හොදින් පිරුනු ඇගක්, චීත්තය අස්සෙන් අත යවමින් මම මගේම සිරුර මෘදුව ස්පර්ශ කරන්නට වුනා..පියයුරු මතින් එක් අතක ඇගිලි තුඩු යවමින් සිමින් ස්පර්ශ කරගනිමිනුත් අනෙත් අතෙන්, මයිල් අතරින් ඇගිලි තුඩු ගෙනයමින් භගමනිය ස්පර්ශ කරමිනිනුත් මා තනිවම ආස්වාදයක් ලබන්නට උනා..

එසේ ස්වයං සරාගයේ වෙලී මා හට ඉන්නට හැකි වුයේ නිමේශයක් පමනි.
“සරාස්….”
එක පාරම මට පසෙකින් වූ පදුරු ගස් අතරින් යමෙක් එලියට ආවේ මා තිගැස්සීමට පත් කරමිනි.

“සුදු බංඩි මාමා…ඔයා මොකද කරන්නේ…?”

පදුරු අස්සෙන් එක්වරම මතු වූයේ සුදු බංඩි මාමා බව හදුනාගත් මා හට ඉබේම එසේ කියැවුනි.